#przyszłość #prognoza #forecast #foresight #parenting #rodzice #dzieci #nastolatki #prognozowanie #wychowanie #przygotowaniedodorosłości

Futurologia domowej roboty – czyli jak rodzice widzą przyszłość swoich dzieci w nieprzewidywalnym świecie

Piątek, 23.X., godz. 10.25, sesja POWRÓT DO PRZYSZŁOŚCI
Kto zajmuje się prognozowaniem przyszłości? Futurolodzy, ekonomiści, socjologowie? Nie tylko. Jest jeszcze 12 milionów Polaków, którzy robią to na co dzień… Albo prawie na co dzień. To rodzice. Dawno, dawno temu bycie rodzicem było prostsze. Rodzice mogli być autorytetem, bo wiedzieli jak żyć i jak z dużym prawdopodobieństwem będzie wyglądać życie ich dzieci i na taką przyszłość starali się je przygotować. A dziś? W świecie nieprzewidywalnym, niepewnym, planowanie przyszłości wydaje się trudniejsze niż kiedykolwiek. Jak dzisiejsi rodzice wyobrażają sobie przyszłość dzieci? Na czym – ich zdaniem – można polegać i do czego warto dążyć w dzisiejszym świecie i dzisiejszej Polsce? Rady rodziców to być może najpełniejsza projekcja przyszłości: szczera do szpiku, zaangażowana bez reszty i bardzo wszechstronna.
Kryzys ekonomiczny. Kryzys ekologiczny. Kryzys hydrologiczny. Kryzys edukacji. Kryzys rodziny. Kryzys psychiatrii. Kryzys wartości konserwatywnych. I liberalnych. Jak żyć, kiedy wokół więcej kryzysów niż opok na których można się oprzeć? Jak w takim razie będzie wyglądać przyszłość kolejnych pokoleń – pokoleń dzisiejszych dzieci. Co doradzić swoim dzieciom u progu dorosłości, by je dobrze przygotować na przyszłość? Czego się trzymamy i czego uczymy nasze dzieci? Jak wyobrażamy sobie ich przyszłość i jak próbujemy je motywować, kształtować, przygotowywać? Co w dzisiejszym świecie wydaje się przewidywalne i trwałe, a co jest może niepewne, ale kusi? Jaki styl życia, jakie kierunki nauczania doradzają rodzice swoim dzieciom? Przed czym ostrzegają? Jakie widzą ryzyka – jak szacują ich prawdopodobieństwo? Jakie strategie przyjmują na czas kryzysów ekologicznych, zmiany sił geopolitycznych, czy zmian na rynku pracy? To tylko krótki przegląd pytań, które sprawiają, że 40- i 50-latkowie budzą się w nocy i mimo braku danych próbują modelować przyszłość i doradzać swoim dzieciom i przede wszystkim je wychowywać do nieokreślonej i niepewnej przyszłości. A odpowiedź na te pytania jest emanacją naszych zbiorowych wyobrażeń przyszłości i mówi o tym, co w głębi duszy traktujemy jako zagrożenie albo szansę.
  1. Social listening / desk research poświęcony planom i strategiom wychowawczym w kontekście przewidywania przyszłości.
  2. Wywiady z ekspertami – psychologami pracującymi z dziećmi i rodzicami.
  3. Badanie jakościowe – wywiady z ojcami i matkami dzieci na temat ich pomysłów na przyszłość młodych ludzi. Porady i plany rodziców wobec dzieci.
  4. Zmierzenie ilościowe siły i popularności scenariuszy przyszłości, na które dzieci trzeba przygotować.
Nie będzie to lista motywacji zakupowych, czy benefitów produktowych. Raczej stan ducha dzisiejszej Polski w kontekście nadchodzących (albo już obserwowanych) zmian związanych z globalizacją, kryzysem ekologicznym, sztuczną inteligencją. Dobrze zdefiniowane lęki i motywacje to baza do tworzenia nowych produktów i insightów komunikacyjnych.
Joanna Szóstak
Senior Research Manager, Ipsos
Socjolog, badaczka jakościowa. Po 17 latach nadal ze zdumieniem i zaciekawieniem obserwuje strategie radzenia sobie z życiem. Lubi odwiedzać ludzi w domach i obok rozmów o markach i zakupach, dowiadywać się na czym im zależy, z czego są dumni, do czego dążą, a co ich niepokoi. I ciągle zachwyca ją, na jak wiele sposobów można żyć. Jako matka trójki dzieci (10-12-14 lat) o przyszłości myśli niemal codziennie. Bo chce wesprzeć trzy zupełnie inne indywidualności, wyposażone w różne talenty i możliwości – czy przyszłość dla wszystkich będzie podobna? Jak zapewnić trzy różne drogi do szczęścia? O czym jest i będzie szczęście dla każdego z nich w nieodgadnionej przyszłości?