Aplikacja Tinder jest modelowym przykładem tego, w jaki sposób przekazujemy naszą prywatność, a wręcz intymność w ręce cyfrowego algorytmu, co do którego zasad działania nie wiemy praktycznie nic. Na przykładzie tej aplikacji widać wyraźnie, z jaką łatwością jesteśmy dziś w stanie zaakceptować obecność anonimowej technologii w naszych najbardziej intymnych obszarach. Stawiamy hipotezę, że dzisiejsza wiara w moc technologii i jej dobry wpływ na nasze życie jest efektem potrzeby „oswojenia niepewności”. W superpłynnej rzeczywistości bezpieczeństwo i stabilność widzimy w dopracowanym i płynnie działającym interfejsie aplikacji. Stawiamy jednak tezę, że wciąż nie nauczyliśmy się funkcjonować w obszarze przenikania się świata realnego z wirtualnym. A więc? Czy warto zakładać konto na Tinderze? 🙂

Relacja człowiek – technologia będzie naszym zdaniem kluczowym zagadnieniem najbliższych lat w sferze etyki, polityki oraz i marketingu. Dlatego, dla środowiska badaczy społecznych i konsumenckich, świadomość złożonego charakteru tych relacji a zwłaszcza ludzkiej (i konsumenckiej) zdolności do adaptacji do nich oraz ich kształtowania, ma charakter kluczowy. Na przykładzie aplikacji Tinder chcemy opowiedzieć historię, będącą inspiracją do refleksji nad tym zagadnieniem.