Zastanawiamy się, jak dbać o siebie w trudnych i niepewnych czasach. Badacze i badaczki trudnych tematów, takich jak przemoc i wykorzystywanie seksualne, nieustannie spotykają się w trudnymi sytuacjami i możemy uczyć się od nich, jak sobie z nimi radzić.

Jednym z wymagań bycia badaczem/badaczką to bycie otwartym/ą i empatycznym/ą. Jedocześnie te właśnie cechy to dodatkowe ryzyko związane z zanurzeniem się we wrażliwe dane, szczególnie te dotyczące przemocy wobec dzieci, wykorzystywania seksualnego. Dlatego szczególnie ostatnio w środowisku badaczy/ek tego tematu pojawiło się dużo inicjatyw dotyczących self-care i community care, dyskusji o tym, jak wspierać badaczy i badaczki oraz jak przeciwdziałać ich wypaleniu. Uważam, że wypracowane przez nich wskazówki mogą zostać wykorzystane w szerszym kręgu osób związanych z badaniami. Sytuacja pandemii, która wytrąciła nas wszystkich z codziennej równowagi i zachwiała wypracowanym poczuciem bezpieczeństwa, zbliżyła nas do tego stanu, w którym często znajdują się osoby pracujące w obszarze przemocy. Świat wydaje się wtedy mniej bezpieczny, a nasz wpływ na rzeczywistość bardzo ograniczony. Co można wtedy zrobić? Przede wszystkim zadbać o siebie (self-care) i o siebie nawzajem (community care). W swoim wystąpieniu zaproponuję rozwiązania bazujące na doświadczeniu badaczek i badaczy z obszaru przemocy i wykorzystywania seksualnego. Musimy stworzyć przestrzeń, w której wszyscy możemy być wrażliwi. Zapytaj swoich pracowników: Jak było? Jak się czujesz? Nic ci nie jest? Potrzebna jest przestrzeń na dbanie o siebie, rozmawianie o emocjach, problemach, itd. Żeby badacze i badaczki nie żyli tylko pracą.

Guidelines for the prevention and management of vicarious trauma among researchers of sexual and intimate partner violence, SVRI, https://svri.org/sites/default/files/attachments/2016-06-02/SVRIVTguidelines.pdf Coles J, Astbury J, Dartnall E, Limjerwala S. A qualitative exploration of researcher trauma and researchers’ responses to investigating sexual violence. Violence Against Women. 2014;20(1):95‐117. doi:10.1177/1077801213520578 Adrienne Whitt-Woosley & Ginny Sprang (2017): Secondary Traumatic Stress in Social Science Researchers of Trauma-Exposed Populations, Journal of Aggression, Maltreatment & Trauma, DOI: 10.1080/10926771.2017.1342109 Coles, J. Y., & Mudaly, N. (2010). Staying safe: Strategies for qualitative child abuse researchers. Child Abuse Review, 19, 56 – 69. https://doi.org/10.1002/car.1080 Gill Hubbard , Kathryn Backett-Milburn & Debbie Kemmer (2001) Working with emotion: Issues for the researcher in fieldwork and teamwork, International Journal of Social Research Methodology, 4:2, 119-137

Jedną z podstaw odpowiedzialnych decyzji jest świadomość tego, jak czują się moi pracownicy. Dlatego temat wspierania i dbania o dobrostan badaczy, ale także innych pracowników jest kluczowy dla skutecznego zarządzania. Chciałabym, żeby ten temat był jednym z ważniejszych aspektów odpowiadania na pytanie, jaką rzeczywistość chcemy tworzyć po doświadczeniu pandemii.