Dla odbiorcy nie ma większej różnicy, czy influencer istnieje naprawdę. Jego „sztuczność” jest kwestią drugorzędną. Ważniejsze od tego, czy postać jest prawdziwa i jak wygląda, są interesujące treści, które przekazuje na swoim profilu.

Miquela Sousa szerzej znana jako Lil Miquela ma 3 mln obserwujących na Instagramie, kanał Youtube z 268 tysiącymi subskrypcji oraz listę własnych utworów na Spotify. Jako influencerka współpracowała z wieloma markami w tym z Gucci, Calvin Klein, Prada, Supreme, Diesel, czy Pat McGrath. Jest jedną z bardziej wpływowych instagramerek, tyle tylko, że … nie istnieje. To przykład jednej z tak zwanych wirtualnych influencerek, którą stanowi robot/awatar stworzony na potrzeby promocji jednej marki lub jako niezależny projekt do współpracy z wieloma markami, mający własną osobowość i profil w mediach społecznościowych, za pomocą których komunikuje się z obserwującymi. Od początku do końca jest zaprojektowany i w związku z tym przewidywalny. Generalnie wydawałoby się, że korzystanie z wirtualnych influencerów dla marki oznacza same zalety. Przede wszystkim tacy influencerzy nie mają dni wolnych, nie są zmęczeni, zawsze trzymają się ustalonego scenariusza i zawsze wyglądają perfekcyjnie. Są jednak jak puste naczynie, do którego można wlać dosłownie wszystko, nie maja własnych myśli, nie są niezależni, stają się w zasadzie innym sposobem komunikowania konsumentom sponsorskich treści. Pojawiają się pokusy nadużywania zaufania konsumentów, ukrywania pochodzenia influencerów, szczególnie na etapie uruchomiania projektu, a póki co ich wykorzystywanie nie jest uregulowane prawnie. Jak zmierzyć wiarygodność wirtualnego influencera? Jakie czynniki mogą mieć na nią wpływ? Czy wirtualni influencerzy są w stanie zaangażować odbiorców i mieć realny wpływ na ich decyzje zakupowe? Z jakimi wyzwaniami należy się zmierzyć współpracując z awatarami? Na te i inne pytania dotyczące wiarygodności wirtualnych influencerów w oparciu o badania własne oraz literaturę odpowiedzą autorki wystąpienia.

Badania naukowe własne – projekt badawczy dotyczący wirtualnych influencerów, dane zastane – badania publikowane w ciągu 2 ostatnich lat w zakresie studiów nad wiarygodnością influencerów na Instagramie i nad wirtualnymi influencerami (np. Hassan, S. H., Teo, S. Z., Ramayah, T., & Al-Kumaim, N. H. (2021). The credibility of social media beauty gurus in young millennials’ cosmetic product choice. PloS one, 16(3), e0249286; Robinson, B. (2020). Towards an ontology and ethics of virtual influencers. Australasian Journal of Information Systems, 24.; Drenten, J., & Brooks, G. (2020). Celebrity 2.0: Lil Miquela and the rise of a virtual star system. Feminist Media Studies, 20(8), 1319-1323.)